ตอบกลับครูจนหน้าหงาย.. ครูเก็บเกรด F ของครูไว้เถอะ
คุณครูได้สั่งให้เขียนเรียงความ เรื่อง “ความฝันในอนาคตอยากจะมีชีวิตเป็นอย่างไร” มอนตี้หนุ่มน้อยวัย 16 ปี จึงได้เขียนบรรยายถึงความฝันของเขาส่งคุณครู ด้วยความยาวถึง 5 หน้ากระดาษ โดยที่ความฝันของเขานั้นคือ ต้องการเป็นเจ้าของคอกม้า บนพื้นที่ 4,000 ตารางฟุต เนื้อที่ 100 เอเคอร์ พร้อมกับคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีเตาผิง เขาได้เขียนบรรยายสิ่งที่เขาจะทำในอนาคต รวมถึงวาดแผงผังบ้านในฝันของเขาไว้อย่างละเอียดยิบ
แต่เมื่อเขานำงานไปส่งครู กลับได้ “F” หลังจากนั้นคุณครูก็เรียกเขาไปพบ แล้วบอกว่า “สิ่งที่เธอเขียนนั้น มันเป็นไปไม่ได้ เพราะความฝันของเธอ มันเกินกว่าที่ลูกคนเลี้ยงม้าจนๆอย่างเธอจะทำได้” แต่มอนตี้ก็บอกว่านี่เป็นเพียงความฝันของเขา แต่คุณครูก็ไม่รับฟังและไล่ให้กลับไปเขียนใหม่ โดยที่ให้เลือกสิ่งที่จะมีความเป็นไปได้บ้าง แล้วครูจะช่วยแก้คะแนนให้ใหม่
มอนตี้กลับไปบ้านแล้วเล่าเรื่องนี้ให้พ่อของเขาฟัง พ่อของมอนตี้จึงให้คำตอบว่า “เรื่องนี้ลูกต้องเป็นคนตัดสินใจเอง พ่อช่วยอะไรลูกไม่ได้หรอกนะ แต่พ่ออยากจะบอกว่าการตัดสินใจในครั้งนี้้จะมีผลต่ออนาคตของลูกอย่างแน่นอน”
มอนตี้นั่งคิดเรื่องนี้อยู่หลายวัน ว่าจะเอายังไงดี ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจส่งเรียงความเรื่องเดิมกลับไปให้คุณครู แล้วบอกว่า “คุณครูให้ F ผมเลยก็ได้ครับ แต่ผมจะไม่เปลี่ยนแปลงความฝันของตัวเองอย่างเด็ดขาด ผมขอเก็บความฝันนี้ของผมไว้นะครับ”
เมื่อเล่าเรื่องนี้ให้กับผู้ที่มาเยือนจบ มอนตี้ก็พูดขึ้นว่า “ที่ผมเล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟัง เพราะว่าตอนนี้คุณกำลังนั่งอยู่หน้าเตาผิง ในบ้านที่มีพื้นที่ 4,000 ตารางฟุต เนื้อที่ 100 เอเคอร์ กับคอกม้าขนาดใหญ่ และเรียงความ 5 หน้ากระดาษนั้นก็ถูกใส่กรอบแขวนไว้บนเตาผิงนี้”
เขาหยุดสักพัก แล้วพูดต่อว่า “เมื่อสามปีก่อน คุณครูท่านนั้นได้พานักเรียนจำนวน 40 คน มาพักแรมที่นี่ และก่อนจากไป คุณครูก็ได้พูดกับผมว่า… ตอนสมัยที่ครูสอนเธอ ครูคงจะเป็นนักขโมยความฝัน ครูเสียใจที่เคยขโมยความฝันของหลายๆคนไปตั้งมากมาย แต่ครูก็ดีใจที่เธอไม่ยอมให้ครูขโมยความฝันของเธอไป”
ความฝันนั้นเป็นของคุณ จงเดินไปตามทางที่คุณได้วาดเอาไว้ และทำมันให้สำเร็จ เปลี่ยนความฝันให้เป็นความจริง และอย่ายอมให้ใครก็ตาม มาขโมยของความฝันนั้นไปจากคุณ เพียงเพราะว่าเขาคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้ เพราะบนโลกใบนี้ ไม่มีอะไร “ที่เป็นไปไม่ได้” ถ้าคุณคิดว่า “มันเป็นไปได้”